سپاسگزاری

موهامو گیس میکنم جلد هفتم کلیدر رو باز میکنمُ دراز میکشم رو تخت.

خوشحالم که قبل سال تحویل جلد هفتم رو شروع میکنم که برنامه ریزی ای که اول بهمن کردم اتمام فصل پنج تا سال تحویل و شروع جلد ششم در تعطیلات نوروز بود.

از اول بهمن به اینور چیز زیادی تو خاطرم نیست شاید برای همین هم هست که کمتر نوشتم. فقط یادمه که کارم رو عوض کردم ساعت کاریم تا شش و نیم عصر تغییر کرد, کارم نسبت به شغل قبلی سخت تر و جدی تر شد و خستگیش هزار برابر بیشتر و انگیزه من هم برای "ساختن " هزاربرابر بیشتر شد.

کارم رو زود یاد گرفتم انقدر زود که هنوز  روز اول کاری به نیمه نرسیده بود که مسوول آموزشم گفت به نظرم از همین لحظه به بعد میتونی مستقل کار کنی و هفته اول تموم نشده بود که مدیر واحد بهم گفت اگر نیروی جدید گرفتیم آموزشش بدهم.

با همه خستگی و سردرد و چشم درد ناشی از آلودگی هوا کلیدر رو به جلد هفتم رسوندمو قصه سمک عیار تا دزدیده شدن مه پری جلو رفت. دست از رنگ و قلم و مدادرنگی نکشیدم  گیریم که کارم نسبت به همیشه کند پیش رفته باشد گیریم که هر صبحی ده تا پونزده دقیقه.

شعرهای سعدی رو روی کاغذهای بسیار زیبایی که همسرم خریده نوشتمو به آینه اتاق چسبوندم و حفظ شدن همون چند بیت اولشون انقد به من چسبید که نگو.

همسرم با همه وقت تنگیش درحالیکه علاوه بر کارش کلی هم مقاله روی سرش ریخته محبت کرد وقت گذاشت برای قدم زدن و گشتن و خرید و عکاسی.

حالا هم دفتر نیایش و برنامه ریزیم که اینها هم هدایای بی نظیر همسر هستند روی میز کنار تختمه برنامه های فردا توی سرم مرور میشه و برنامه های سال جدید.

شاید هم پستی از اونها گذاشتم اما این متن صرفا جهت سپاسگزاریه اول از خدا بعد همسرم وبعد هم خودم. همین.

...

پ ن1: خدایا شکرت برای خنده های خواهرزاده مهربون و خوشگلم شکرت برای بودنش برای سلامتیش

پ ن 2: وقتی زندگیم انقد شلوغه که همیشه هزارتا کار با هم جلو میره که خیلیاش اصلا اینجا عنوان نمیشه نتیجه میشه یه متن بدون نظم و درهم, این خارج از اختیار منه واقعا بابتش عذرخواهی میکنم.