قدرت رو میدونم.

نشستم به گل محمدی شناور روی چایم نگاه میکنمو به بیست و چهارساعت گذشته فکر میکنم, حالا که خونه غرق آرامش و سکوته, حالا که عطر دمی گوجه و لیموی سالاد شیرازی پخش شده تو هوا,حالا که به بخار بلند شده از کتری نگاه میکنم, حالا که ماشین لباسشویی داره لباسها رو خشک میکنه...

نگاه میکنم و چایم رو مینوشمو به بیست و چهار ساعت گذشته فکر میکنم, به 115, بیمارستان, اورژانس, و مامان که فشارش پایین نمیومد.

حالا که مامان ترخیص شده و مثل فرشته ها خوابیده و خیالش راحته که  حتما برای برادر و عروسمون که امشب_بی خبر از وضعیت مامان_میان خونمون شام درست میکنم, حواسم هست برای فردای خودم ناهار بردارمو و لباسها تو ماشین لباسشویی نمیمونند.

حالا نشستم چای مینوشمو به تو فکر میکنم, اینکه چقدر همراهی و چقدر هوامو داری که با همه دغدغه هات نمیزاری آب تو دلم تکون بخوره.

همین دیروز بود خانم همسایه نامزدیم رو تبریک گفت و گفت که مَرد تو خوشبخته خیلی خوشبخته...

حالا من همین امروز تو اورژانس بیمارستان نشسته بودمو فکر میکردم خانم همسایه اگر تو رو میشناخت میفهمید من چقدر خوشبختم, انقدر خوشبخت که میتونستم راه بیفتم تو بیمارستان و به تک تک بیمارا که ناله میکردن, به دکترا, به اون آقایی که بهش میگفتن استاد یا حتی به خانم بداخلاق بخش مغز و اعصاب بگم هی فلانی  من یه دختر خوشبختم...

ولی جاش رفتم سمت بوفه و از بوفه دار یه نسکافه گرفتم...

...

گفتم رفتم کتابخونه سووشون رو بگیرم ولی کتاب از بس خراب شده بوده از کد خارجش کردن دو تا کتاب دیگه برداشتم.

گفتی: به یاد دوست, که جلال زندگی ام بود و در سوگش به سووشون نشسته ام.

همونجا باید میفهمیدم که جایزم کتاب سووشونِ.

...

قدر آدمهایی رو که تمام تلاششون رو برای رسوندن شما به اهداف کوچک و بزرگتون میکنن رو بدونید.

...

خدایا شکرت