محکم باش.

هیتر زیر پام رو روشن میکنم، گرماش میخوره به مچ و ساق پام بهم احساس امنیت میده.

بعد از سر درد وحشتناک دم دمای صبح امروز و بالا آوردن هر قرص مسکنی که میخوردم الان این گرما حس خوبیه

هرچند غمگینم خیلی غمگینم، باید همون دیشب که خواهرم ساعت ده شب بی مقدمه اومد خونمون میفهمیدم، اصلا باید از دلشوره مدام این چند روز میفهمیدم.

مامانینا تو مسیر شهرستان تصادف کردن، خدارو صدهزار مرتبه شکر چیزیشون نشده و فقط مامان بینیش شکسته و باید عمل کنه.

اگه واسه اون سرماخوردگی لعنتی سه روز تو خونه نیفتاده بودم الان میتونستم مرخصی بگیرم برم پیشش.

خواهر طفلکم هم امتحان داره، دیشب نشست به درس خوندن و من ظرفارو شستم اجاقو تمیز کردمو خونه رو مرتب کردم بلکه مامان که میاد یه موقع کار نکنه، ولی خب خونه به اون بزرگی مگه تمیزکاریش کار یک شبه؟ بعد کار امروز حسابی تمیزش میکنم هرچند هنوز به شدت سرماخورده امو دیشب هم از بس بالا آوردم یک دقیقه هم نخوابیدم و کم خونی طبیعی این روزا خیلی هم واسم انرژی و توان نذاشته.

دلم عجیب شور میزنه و نمیدونم شاید چون احساس مسیولیت میکنم، دیشب که از سردرد به خودم میپیچیدم دلم میخواست دستای خواهرمو که کنارم خوابیده بگیرم کاری که هر وقت مریضم با مادرم میکنم، حالا من با این سطح از وابستگی احساس شدید مسوولیت میکنم، احساس میکنم باید محکم باشم، نگم خسته ام، نگم سردرد دارم، نگم حالم خوب نیس، این روزا من باید حالم خوب باشه، انقد خوب که خونه رو مرتب کنم، آشپزی کنمو نزارم آب تو دل مامانم تکون بخوره.

...

خدارو هزار مرتبه شاکرم که هرچند تصادف سبکی نبوده و هفت تا ماشین خوردن بهم ولی بازم خسارت جانی به کسی وارد نشده، خدایا خانوادمو به من بخشیدی، هر نفس شکرت.